12 oktober 2014.
Vandaag is de dag waar deze blog voor begonnen is...
Vanochtend om 5.45 uur ging het wekkertje af.
Opstaan, aankleden naar beneden en eten....
Drie broodjes (kaas en 2x vlees) worden er zo vroeg al een beetje ingeduwd.
Dan de tas inpakken en drinken meenemen.
Om 7.05 vertrek ik, tevoet, naar maurice.
Hier komt de hele groep bij elkaar: Jos (die niet meeloopt), Paul, Kos, Nathal, Nils, Leon, Maurice en ik.
Vandaar vertrekken we naar Eindhoven.
Echt zenuwachtig ben ik niet....
Aangekomen in Eindhoven wordt het startnummer opgehaald, kleden we ons om (voor zover dat nog niet gedaan is), leveren onze tas in en gaan naar het startvak.
Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer.
Al snel is het 10 uur en klinkt het startschot... Het begin van het einde van mijn missie is begonnen.
We (Paul, Kos, Nils en ik) lopen met de pacer van 3.30.
Paul en Kos lopen al snel voor hun en Nils blijft samen met mij ca. 50 meter achter de pacers.
Het tempo gaat prima.. De pacers lopen strak 4.58 min/km... Top. Ik voel me lekker.
Tot km 15.
Dan begint mijn linker knie pijn te doen... Niet zoveel dat ik moet stoppen maar wel zorgelijk.
aan stoppen wordt niet gedacht.. dus gewoon door rennen.
Km 25....
Hoewel ik het tempo goed kan volgen... merk ik toch dat ik vermoeid begin te raken.
Ik laat aan Nils weten dat ik het tempo wil laten zakken.
Hij moet nog even een sanitaire stop maken en vraagt mij vol te houden.
Km 28....
Nils haalt mij bij (na de sanitaire stop). Nogmaals geef ik aan dat het moeilijk is en dat ik beslist los laat. Een korte wandeling volgt.
Tot Km 30 blijf ik nog achter de pacers hangen... 2.30.47 uur.
Km 32....
Het gaat echt niet meer.... nu volgen de wandelingen elkaar snel op.
Ik zie niemand verder wandelen.. en dat is ook niet goed voor mijn moreel.
Ik heb het zwaar... heeel zwaar... heeeeeel zwaar.
Km 35....
Ik probeer 1 km te rennen. Dat lukt niet...erg demotiverend...
op km 35 is een drankpost.. aanmoedigingen volgen.
Hierna linksaf de Herdgang in..
Eindelijk zie ik een aantal wandelaars. Dit geeft mij een enorme boost.
Ik wil de ene na de andere wandelaar oppikken. en voor een groot aantal lukt dat ook.
Maar ook ik ontkom er niet aan dat ik door diverse mensen wordt ingehaald. Want echt doorlopen lukt niet.. Ook ik moet om de 500-800 mtr wandelen.
Km 38....
De herdgang is ten einde en we lopen richting de stad. De toeschouwers worden meer. Mijn laatste wandeling.
Km 39....
De man met de hamer is te zien. Maar die ben ik al lang geleden tegen gekomen.
Hierna rennen we het centrum in en wordt het echt druk.
Ook het lopen doet nu pijn.... en als het dan toch pijn doet... kan ik ook rennen.
Vanaf km 40.
Er staat zoveel publiek dat lopen eigenlijk geen optie meer is.
De pijn ebt weg... een euforisch gevoel begint op te komen: Ik ga het toch halen.
Km 42.
Het is enorm druk, de straten worden breder.. de mensen juichen... Wat mooi en het lopen gaat vanzelf..
50 meter voor de finish staan Jos, Paul en Maurice hart te juichen... Schitterend...
Mijn missie is geslaagd...
Garmin: de cijfertjes (hartslag, tempo, ed): Marathon Eindhoven
